โอกาสครั้งที่สองของมหาเศรษฐี: ทวงคืนรัก

"อ๊ะ คริสโตเฟอร์ เบาๆ หน่อยสิ"

ในวิดีโอ ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนัวเนียกัน ผู้ชายหันหลังให้กล้อง เขาถอดชุดสูทและเสื้อเชิ้ตออกอย่างร้อนรน ก่อนจะอุ้มผู้หญิงขึ้นแล้วดันเธอติดผนัง ผู้หญิงผมยาวเผยให้เห็นใบหน้าครึ่งซีก ดวงตาของเธอเหม่อลอยน้ำตาคลอหน่วย เล็บสีแดงสดลากไล้ลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของผู้ชาย

ฉันจ้องมองวิดีโอที่ไม่รู้ที่มานั้น สายตาจับจ้องไปที่เสื้อสูทที่ถูกผู้ชายในคลิปถอดทิ้งไว้

มันคือเสื้อตัวเดียวกับที่ฉันช่วยคริสโตเฟอร์ วาเลนซ์ สวมเมื่อเช้า เป็นเนกไทเส้นเดียวกับที่ฉันผูกให้เขา

พาดหัวข่าว "คริสโตเฟอร์ทุ่มเงินมหาศาลเอาใจภรรยา" ติดอันดับยอดนิยม ทุกคนต่างชื่นชมคริสโตเฟอร์ในความรักที่เขามีต่อภรรยา

ในวันครบรอบแต่งงานปีที่สามของเรา คริสโตเฟอร์ซื้อสร้อยคอเพชรที่ฉันหมายตามานานให้ และสัญญากับฉันว่าจะมอบเซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่ให้

คืนนี้เขาจะเอาของขวัญอะไรกลับมาบ้าน?

ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารทั้งคืน ขาเริ่มชา รู้สึกเหมือนปลาตายซากที่ถูกตอกติดอยู่กับเก้าอี้ แต่คริสโตเฟอร์ก็ไม่กลับมาบ้านเลย

เช้าวันรุ่งขึ้น รถบูกัตติสีดำคันหนึ่งแล่นเข้ามาใน подъезд

ดอนน่า เบลค แม่บ้านของเรา ชำเลืองมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพูดว่า "รถของคุณวาเลนซ์ค่ะ"

ฉันทำหน้าเรียบเฉย "เสิร์ฟอาหารเช้าได้เลย"

แต่คนที่เดินเข้ามาไม่ใช่คริสโตเฟอร์ กลับเป็นผู้หญิงที่ฉันแทบไม่รู้จัก

เอเวอลีน วาเลนซ์ น้องสาวในนามของคริสโตเฟอร์ และเป็นผู้หญิงคนเดียวกับในวิดีโอ

"ขอโทษนะโฮป เมื่อคืนคริสโตเฟอร์อยู่กับฉัน ฉันบอกให้เขากลับบ้านไปหาคุณแล้ว แต่เขายืนกรานจะอยู่กับฉันเอง"

เอเวอลีนเล่นผมตัวเองพลางอวดสร้อยคอเพชรที่ติดอยู่บนอกเสื้อ แล้วมองมาที่ฉันด้วยท่าทางแสร้งทำเป็นไร้เดียงสา "โฮป คุณก็รู้ว่าเราสนิทกันแค่ไหน คุณคงไม่ถือสาใช่ไหมคะ?"

ฉันรู้สึกคลื่นไส้จนอยากจะอาเจียน เธอนอนกับสามีของฉัน เอามาอวดเย้ยกันซึ่งๆ หน้า แล้วยังมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าฉันถือสาไหม?

"ไม่ถือสาหรอกค่ะ ก็คุณเป็นน้องสาวของเขานี่นา" ฉันดึงโทรศัพท์ออกมาแล้วเปิดวิดีโอ "พูดถึงเรื่องนี้ เมื่อคืนฉันเพิ่งดูหนังโป๊เรื่องหนึ่ง นางเอกหน้าตาคล้ายคุณมากเลย!"

สีหน้าของเอเวอลีนคล้ำลงทันที ฉันอดหัวเราะไม่ได้ "เอเวอลีน คุณไปเล่นหนังโป๊ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย น่าจะบอกกันบ้าง ฉันจะได้ช่วยโปรโมทให้"

"หุบปากนะ โฮป รอยสตัน!" เอเวอลีนกรีดร้อง ใบหน้าที่เคยเรียบเฉยเป็นนิจบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ

"ฉันรู้ว่าการที่คริสโตเฟอร์อยู่กับฉันมันทำให้เธอขุ่นเคือง แต่เธอก็ทำได้แค่ปากดี" เธอหยิบเอกสารสองสามแผ่นออกจากกระเป๋าแอลวีใบใหม่แล้วยื่นใส่หน้าฉัน "ในเรื่องของความรัก คนที่ไม่ถูกรักนั่นแหละคือเมียน้อย คริสโตเฟอร์กับฉันรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ถ้าเธอไม่เข้ามาแทรก ป่านนี้เราคงมีลูกกันไปแล้ว"

"หย่ากับเขาซะ ฉันจะให้เงินเธอหนึ่งล้านดอลลาร์" เอเวอลีนยื่นการ์ดให้ฉัน

เอกสารหย่าระบุให้ฉันไปแต่ตัวพร้อมเงินหนึ่งล้านดอลลาร์เท่านั้น

ฉันเล่นการ์ดของเอเวอลีนในมือ แล้วก็ระเบิดหัวเราะออกมา "ตำแหน่งคุณนายวาเลนซ์มีค่าแค่ล้านเดียวเนี่ยนะ? เอเวอลีน นี่คุณถังแตกจนต้องหาผู้ชายรวยๆ เกาะอยู่รึไง? แล้วคุณเป็นใครถึงมีสิทธิ์มาพูดแบบนี้กับฉัน?"

เอเวอลีนแค่นเสียง "โฮป คริสโตเฟอร์เขาใจดีเกินไปที่จะบอกเธอด้วยตัวเอง อย่าเนรคุณนักเลย เซ็นเอกสารซะตอนนี้ แล้วเธอก็ไปอย่างมีศักดิ์ศรี"

ฉันถอยหลังไปก้าวหนึ่ง ฉีกเอกสารหย่าเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แล้วโยนขึ้นไปในอากาศเหมือนโปรยกระดาษสี มองดูเศษกระดาษร่วงหล่นลงบนใบหน้าที่ตกตะลึงของเอเวอลีน

"ให้คริสโตเฟอร์มาบอกฉันเอง"

คริสโตเฟอร์ดูแลฉันดีมาตลอด เราไม่ได้แต่งงานกันเพราะความรัก แต่จนถึงวันนี้ ฉันไม่เคยสงสัยในความซื่อสัตย์ของเขาเลย

ทุกคนบอกว่าคริสโตเฟอร์รักฉัน แล้วเรื่องทั้งหมดนี่มันคืออะไรกัน?

"ฉันต้องการให้เขาพูดต่อหน้าฉัน คำพูดของเมียน้อยมันไม่มีความหมาย" ฉันย้ำอย่างหนักแน่น

ในที่สุดเอเวอลีนก็ได้สติ เธอกระทืบส้นสูงด้วยความโกรธแล้วเงื้อมือจะตบฉัน ฉันคว้าแขนเธอไว้แล้วตบสวนกลับไป

เอเวอลีนกรีดร้อง "โฮป! แกกล้าตบฉันเหรอ!"

ฉันลูบข้อมือตัวเอง รู้สึกสะใจ "ฉันต้องขอนัดล่วงหน้าก่อนไหมถึงจะตบคุณได้?"

ขณะที่เอเวอลีนพุ่งเข้าใส่ฉันอีกครั้ง พยายามจะกระชากผมฉัน เสียงฝีเท้าก็ดังสะท้อนมาจากทางเข้าประตู ขาเรียวยาวคู่หนึ่งหยุดยืนอยู่ที่โค้งประตูห้องนั่งเล่น

"พวกเธอกำลังทำอะไรกัน?"